Op deze zachte lentedag stelde ik voor even naar Wilderen te gaan. Ik wist dat we er ooit waren geweest, maar buiten de brouwerij herinnerde ik me er niet veel van.
’Hoe kan dat nu?’, vroeg Roger zich af. ‘We hebben er zeker drie keer gewandeld! Herinner je je zelfs de vierkante toren van de kerk niet meer?’
Nee dus… Tot we in Wilderen aankwamen, toen kwam alles terug.
Maar toen begreep ik ook waarom ik het niet onthouden had. Zo mooi is het daar nu ook niet: allemaal nogal vlak. Waar ik tijdens onze wandeling echter wel intens heb van genoten, zijn de bloesemende appelbomen…
en de mooie lucht!
Na een uurtje tussen de plantages wilden we iets gebruiken in de brouwerij maar daar bleek het een overrompeling te zijn. Tja, het was dan ook “terrasjesweer”. Wij zijn dus maar terug naar huis gereden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten