25 juni 2012
Ik heb er niet te veel willen over zeveren tijdens deze reis, omdat ik het er vorige jaren al zo vaak over had. Maar ik kan echt geen afscheid nemen van Spanje (wie weet voor hoe lang, als Roger het inderdaad te vermoeiend zou vinden om op deze manier rond te toeren, en wie weet in welke luxueuze omstandigheden die ons niet echt aanstaan als het later toch nog eens lukt?) zonder nog even terug te denken aan wat mij zo aantrekt hier. Sorry, foutje: we zitten nu in Frankrijk, en het is dus al niet meer “hier”.
Het is zo dat delen van Spanje me in gedachten terugvoeren naar mijn kinderjaren in Congo. Vooral in Aragon en in Extremadura krijg ik dat gevoel.
Ik weet dat ik het land waar ik mijn kinderjaren doorbracht nooit zal weerzien, maar daar (Aragon, Extremadura) heb ik soms de indruk dat ik er weer ben. En eigenaardig genoeg nog het meeste als ik het niet meer kan uithouden van de hitte. Net zoals in Matadi dus, waar ik als kind constant last had van de warmte.
Maar waar ik zo graag was!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten