Ik ga het er toch nog even over hebben, hoewel ik weet dat ik veel spot zal krijgen te verduren via telefoon, mail en (heel soms) een reactie op deze post.
Dat ik zo snel verlost was van mijn “griepje” (oké, het was waarschijnlijk geen influenza, maar ik voelde me echt ziek, en ik herinner me dat Roger tegen mij zei, toen hij iets later dan ik in bed kroop, dat ik “brandde”) ligt volgens mij aan die korreltjes – die ik niet opnieuw hoefde in te nemen, ze blijven immers werken zolang je hun werking niet teniet doet door bijvoorbeeld koffie of munt te gebruiken.
Toen Roger de volgende dag het ook zitten had, stelde ik hem voor zijn (“specifieke”, want die korreltjes doen niets tegen symptomen maar versterken jouw eigen, “specifieke” afweersysteem tegen ziektes) middel te laten smelten onder zijn tong.
Hij twijfelde even, bedacht toen waarschijnlijk dat het hem alleen zijn koffieverbruik zou kosten, en deed het. Waarna hij in slaap viel. Een heel typisch gevolg!
En hij heeft eigenlijk geslapen tot bijna deze middag, waarna hij zich zo goed voelde dat hij begon te geloven in die homeopathie en geen koffie wilde drinken (en hij deze avond fit en vol verwachtingen naar de afspraak in Bommershoven ging).
De groene thee (om de ene of andere reden maakt thee of zelfs cafeïnevrije koffie het verschil, toch volgens de boeken van Vithoulkas die ik heel lang geleden las) die ik hem bij het ontbijt in de plaats van koffie gaf, smaakte hem wel niet.
Maar daar passen we dan wel een mouw aan (wat een mooie uitdrukking!)!
Nederlands is zo’n mooie, beeldrijke taal (dat zei ik ook deze avond nog tegen onze Spaanse schoonbroer terwijl we weer even buiten stonden te roken!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten