Na nog wat schoonmaakwerk (en geen wandeling wegens te veel wind en regen, de hele dag) reden we deze avond naar De Horne voor het nieuwjaarsfeestje van Heemkunde. Stijn had weer voor een heel schappelijke prijs een lekker menu klaar:
“Cava met drie wachthapjes
Aardpeersoepje, Sint Jacobsvrucht en spekjes
Cobiafilet met oesterkruid, "salty fingers" en zeewiersalade
of Fazant "superklassiek Brabants"
Frangipane Doyenné peer
Aangepaste wijnen, waters
Mokka met versnaperingen” , menu dat Bert, die tussen mij en Boudewijn zat, lekker genoeg maar niet copieus genoeg vond. Al de anderen leken het oké te vinden, al was er een kleine opmerking over de rode wijn (die Roger en ik heel lekker vonden, maar wij zijn absoluut geen kenners). Die zou volgens “echte” kenners te weinig viscositeit hebben vertoond. Niet de duurste wijn? Dat leek me nogal vanzelfsprekend voor de 42 euro die per persoon voor dat alles gevraagd werd.
Deze keer zat pastoor Marc Lateur tegenover mij, maar dan aan het andere hoofdeinde van de tafel. Met hem heb ik dus niet kunnen praten. Ik vond dat een beetje jammer: uiteraard gingen de conversaties (voor zover mijn bijna dove oren ze konden volgen in dat geroezemoes) over de aanslag in Parijs, en tijdens zijn toespraakje begon Lateur erover dat volgens hem in de Koran niets staat over zulke gewelddadigheden; aan zoiets twijfelt Roger heel erg. Ikzelf heb de Koran herhaaldelijk proberen te lezen maar dat is me, in tegenstelling tot de Bijbel, nooit gelukt. Ik had heel graag aan Marc gevraagd of hijzelf dan de Koran wel had gelezen (wat niet onmogelijk is).
Gezien het geroezemoes en mijn slecht gehoor heb ik vooral gepraat met Bert, Boudewijn en Roger (die aan mijn andere zijde zat). Bert heeft me bijna heel zijn familiegeschiedenis verteld en dat was boeiend!
En nu komt het hoofdstukje “roken”. Ik had toch wel mijn elektronische sigaret thuis vergeten zeker! Dus wilde ik tweemaal buiten (in regen en wind) een “stinkstokje” gaan opsteken, maar telkens voerde Stijn of onze ober – dezelfde als voor onze Matadi-reünies – mij (en later ook de vrouw van voorzitter Michel, die mij vergezelde) naar de plaats waar ook Stijn af en toe een sigaret opsteekt. 
Over de viscositeit van wijn lees ik op de site van de Brabantse wijnbouwers (http://www.brabantsewijnbouwers.nl/index.php?section=14&page=103&student=242)
BeantwoordenVerwijderenhet volgende:
"Vroeger werd wel beweerd, dat glycerol het mondgevoel, de textuur, van de wijn wat ronder, of vettiger maakt. Ook zou het de viscositeit (dikvloeibaarheid, stroperigheid) van wijn vergroten. De concentratie waarmee glycerol in wijn voorkomt, maakt dit echter onaannemelijk, zo heeft onderzoek aangetoond. Veeleer zijn het ethanol, mannoproteïnen (uit afgebroken gistcellen) en polyfenolen (bij rode wijn), die het ronde mondgevoel veroorzaken.
Dat glycerol mondgevoel of viscositeit aan de wijn toevoegt, is een onjuist verhaal uit de oude doos..
Glycerol is bovendien NIET de veroorzaker van het tranen van wijn in een wijnglas. Het tranen is een verschijnsel dat een gevolg is van de verandering in oppervlaktespanning als alcohol verdampt uit de wijn die aan de glaswand hangt. Meer over dit Marangoni-effect is te vinden op www.kennislink.nl/publicaties/een-huis-vol-mysteries of op www.uncork.biz/tidbits33.htm
Het tranen van wijn zegt daarom niets over de kwaliteit van wijn, maar hooguit iets over de mate waarin de wijn alcohol bevat en kan verdampen langs de glaswand. Het vermelden van tranen op proefformulieren is daarom zonder betekenis."
Wat jouw "wijnkenner" beweerde lijkt dus achterhaald te zijn.
Arnold van Loon
Snobisme dus? :-)
Verwijderen