“Mijn ergste vijand is twijfel. Ondertussen ben ik erachter dat de twijfel slechts een wapen is in handen van de echte vijand: perfectionisme. Ik sta niet bekend als perfectionist en dan doe je 't misschien best wel goed als je 't stiekem wel bent”
Dat las ik deze avond nog. Hier.
En… het deed me denken aan Roger en aan onze kinderen! Ze zijn alle vier immers veel meer perfectionist dan ik, met alle gevolgen van dien, zeker wat Roger betreft: bijna niets geraakt hier echt “af”.
Voor mij is het immers al in orde als het er uitziet als “af” (dat heeft te maken met mijn zin voor decor en toneel, dat weet ik).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten