Details

Deze blog is geen echt dagboek (ik bedoel: ik schrijf hier niet alles op; elke post wordt gekopieerd in mijn dagboek en daar voeg ik er telkens - nog steeds in het Frans, uit gewoonte - details aan toe die niet voor iedereen bedoeld zijn). Vandaag echter dacht ik, terwijl ik dat laatste werkje verrichtte, dat ik het hier soms wel over enkele van die details moet hebben.

Zo had ik vandaag tijdens ons middagmaal een gesprek met dochterlief over wanneer zij Elena alleen naar school zou durven sturen en op welke leeftijd haar kindjes alleen op stap zouden mogen gaan...

En... ik wist het antwoord niet.

Ik vergeleek met vroeger, en dan vooral met mijn eigen (heel vrije) kinderjaren in Matadi, en daarna met de kinderjaren van onze eigen kinderen en toch bleek ik niet geneigd de kleinkinderen dezelfde vrijheid te gunnen. 'Wat is dan het probleem in deze tijd?' vroeg dochterlief. Maar eigenlijk wist ze heel goed dat ik dacht aan de vele ontvoeringen... en aan de zaak Dutroux destijds.

Elena had onze conversatie gevolgd en... leek heel fel geïntrigeerd door de "zaak Dutroux". Ze bleef maar vragen stellen en wij hebben haar verschillende keren moeten geruststellen: 'Die meneer zit voor de rest van zijn leven in de gevangenis'. Waarop Elena vroeg: 'Hij leeft dus nog?' (en ik merkte dat het idee alleen haar al bang maakte). Haar mama antwoordde heel snel: 'Ja, maar er wordt wel gezorgd dat die niet ontsnapt hoor!'. En toch voelde ik nog een beetje vrees bij Elena: ze bleef maar vragen stellen over 1996!

Ik hoop dat ze er niet over gedroomd heeft (Elena lijkt, net zoals ik, heel levendige dromen te hebben).