De tijd vliegt

Een doodgewone, frisse, regenachtige dag vandaag. De rest van de boodschappen gedaan, opgeruimd, een eekhoorntje gadegeslagen in de tuin (eekhoorns, hoe schattig ook, zijn niet Rogers favoriete dieren: ze stelen onze noten), vroegere dagboekbladzijden overgetypt, gewerkt voor de werkgroep WO I-II... en heel veel aan jou gedacht, lieve (tante) Françoise.
Vandaag was immers ook de eerste verjaardag van het heengaan van mijn "Nononc", jouw  echtgenoot!

Mijn moeder Nany verschillende keren aan telefoon gehad. Onder andere om me eraan te herinneren dat het al één jaar geleden is (alsof ik die dag ooit zou vergeten). 'Wat vliegt de tijd,' zei ze, 'al één jaar!'

Ja, de tijd vliegt, zeker als je hem probeert vol te proppen met afspraken, telefoontjes, nog meer afspraken en verplichtingen. Blijkbaar ken ik weinig mensen die, net zoals ik, begrijpen dat de tijd veel trager gaat als je hem niet volpropt (maar ik geef toe: ook wij maken het te druk).

Had het van mij afgehangen, ik had vandaag met niemand contact opgenomen om zo volop op te kunnen gaan in de wat tragere dag vol herinneringen en toe te geven aan de nostalgische gevoelens die me overstelpten!

Wat niet betekent, integendeel, dat ik niet heb gedacht aan en meegeleefd met al de anderen die Nononc missen, of aan/met degenen die een andere geliefde missen! Alleen is het gesproken woord dikwijls machteloos en nutteloos. Ach, nu spreek ik weer echt als de niet graag pratende Jessy die ik ben!

Over praten gesproken! In een ander telefoontje had Nany het over het feit dat ze vandaag lang met "oncle" Gusty had gebeld en dat die had opgemerkt dat Roger bijzonder zwijgzaam was vorig weekend.
Roger is altijd vrij zwijgzaam maar inderdaad: toen viel het echt op.
Ik dacht dat ik de reden daarvoor doorhad en vandaag beaamde hij mijn vermoeden.

Het heeft weer te maken met de (vermeende) suprematie van Franstaligen. Gusty (hoewel van Vlaamse afkomst) en Chantal zijn Franstalig (net zoals ik vroeger). Gusty echter spreekt nog vrij goed Nederlands en nicht Chantal doet dat ook helemaal niet slecht (ik kan het weten: ik heb haar enkele jaren geleden lessen Nederlandse conversatie gegeven via de telefoon en ze deed dat prima).

Wel: we bevonden ons toen in Vlaanderen, waren met 6 Nederlandstaligen en 2 Franstaligen... en er werd de hele tijd Frans gesproken. Echt normaal is dat niet in een zogenaamd drietalig land!