Roger gaat, onder andere omwille van de prachtige foto’s, geregeld naar deze site: http://blog.seniorennet.be/johnnyenchristiane/ en stelde vandaag een wandeling voor in het natuurgebied Nietelbroeken (waarschijnlijk betekent dat ‘Netelbroek’) waar hij daar over gelezen had (zie 15-03-2011 op bovenstaande site).
Het werd ongeveer anderhalf uur stappen door moerassen en bossen en een paar keer de Mombeek oversteken (dezelfde beek als in de Mombeekvallei).
De wandeling maakte om de een of andere reden minder indruk op mij dan onze laatste wandeling in Jesseren, maar het was wel rustgevend. Weer hebben we geen mens ontmoet. Van de beloofde voorjaarsbloeiers konden we nog alleen maar genieten van de bosanemonen.
De stilte over het drassige landschap werd alleen onderbroken door weer het gelach van spechten, en het geroep van kievits. En we zagen ettelijke eenden vliegen, waarschijnlijk naar een van de vele poelen.
En dan, nadat we een bosje hadden doorkruist, kwamen we ineens een kasteeltje tegen.
Zou ik dat gebied later voor Elena kunnen verbinden aan een sprookje? Het is toch zo leuk om sprookjes te vertellen en erbij te zeggen dat de gebeurtenissen zich op een voor het kind bekende locatie hebben voorgedaan! Ik herinner me dat ik onze kinderen vroeger sprak over de kabouters van de Kalmthoutse heide!
Het was echt lente op deze 21 maart: voor het eerst heb ik mijn jas thuis gelaten en had ik het toch nog te warm na de wandeling.
Op de foto’s van Roger heb ik even hoeven wachten: hij heeft deze avond pantalons van mij ingekort (jaja, hier is hij het die de naaimachine bedient!).
Maar ondertussen heeft Roger zijn foto’s wel opgeladen, en besef ik dat ik ben vergeten te zeggen dat we in een tuin vlakbij het natuurgebied ontelbare tuinkabouters zagen. Deze keer had ik niet de neiging om ermee te lachen. Ik had al gemerkt dat de vrouw des huizes twee kleine dochters had en ik beeldde me in dat ze die kabouters in sprookjes opvoerde die zich afspelen in de moerassen van Nietelbroeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten