Nadat mijn vertaling geleverd was, dacht ik eerst wat brandhout te verzamelen in de tuin. Bij het opstaan uit mijn stoel besefte ik echter dat dit geen goed idee zou zijn voor mijn rug die nog altijd tekenen van spit vertoont (ik had daar gisteren ook last van). Dan maar rustig wat opgeruimd terwijl Roger met ik weet niet wat bezig was in zijn atelier. Dacht ik maar ik dwaalde: uiteindelijk bleek hij hetzelfde gedacht te hebben als ik en hij was wél bezig in de tuin. Het snoeihout is nu wel grotendeels opgeruimd maar we zitten nog met al die blokken hout die als brandhout kunnen dienen.
Daarna gingen we speltmeel kopen in Alken en maakten daar meteen onze dagelijkse wandeling. De winter is nog steeds niet koud maar de wind maakte weer dat in één bepaalde richting lopen veel kouder aanvoelde dan het in feite was. Het stappen deed deugd aan mijn rug maar niet aan mijn heupen. Oud worden!
Heel lang heeft de wandeling niet geduurd: zoveel was daar niet te zien… En toen we een bosje in wilden wandelen, beseften we dat we onze wandelschoenen niet bijhadden. Met gewone schoenen al die modder trotseren was niet te doen.
We kwamen een hondenkapsalon tegen. Als je bij mensen over rassen spreekt, ben je tegenwoordig racist. Is onderstaand plaatje dan ook racistisch als het spreekt over “alle rassen honden”? (Klik om te vergroten)
Na het avondeten was ik aan het lezen in de relax toen Nany belde: onze Matadi-vriendin Thérèse is gisteren in haar slaap overleden. We wisten dat het stond te gebeuren… maar toch hoop je steeds dat de dood nog even op zich zal laten wachten. Vorig jaar waren zij en haar man Guy niet op de Matadi-reünie, in 2012 nog wel:
We zullen niet naar de uitvaart kunnen gaan, daarom heb ik deze avond nog snel een briefje geschreven naar haar man Guy (die dit jaar 90 wordt!). Lieve Thérèse, ik hoop dat je nu al onze andere overgegane Matadi-vrienden hebt teruggevonden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten