Uiteraard was ik heel blij dat ik onze kinderen eindelijk terugzag!
Nadat zij (Hendrik kent Denise al sinds heel lang) en wij nog even met Denise hadden gepraat, vertrokken we naar mijn moeder. En… Nany had voor een verrassing gezorgd: haar vriendin, degene die wij “tante José” noemen, was er ook.
Mama (Nany voor de “kindjes”) ontving ons zoals altijd heel gul. Wijn of bier (of frisdrank) à volonté, en een eenvoudig maar heel lekker etentje. Courgettesoep (met een persoonlijke, heerlijke toets van haar), slaatjes, hesp, paté, gehaktbroodje, salami, kaas en brood. Tante José vertelde nog eens voor de “kindjes” over het ontroerend afscheid waarvoor haar kinderen hadden gezorgd toen zij wisten dat hun vader nog maar enkele weken te leven had (en die vader, “nonkel Ludo”, wist het natuurlijk ook). De tranen stonden haar in de ogen terwijl ze zich die ogenblikken herinnerde.
Anneke en Hendrik vertelden wat ze zoal hadden meegemaakt de laatste weken.
Nany gaf me dan weer de tekst van de voorgelezen gebeden tijdens de uitvaart van mijn achternichtje (Natacha was wel 22 jaar, dat had ik dus verkeerd toen ik schreef dat ze net geen 20 was).
Hoewel ik het deze avond oergezellig vond bij mijn moeder moesten we toch rond 21:30 uur afscheid nemen: Anneke moet morgen immers om 7 uur beginnen werken. Dus brachten we de “kindjes” nog even naar Antwerpen en reden daarna terug naar Limburg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten