Het regende vandaag. Hoewel, niet aan één stuk door zoals waar mijn moeder en mijn zus over klaagden, respectievelijk aan telefoon en in een mail. Hier verscheen af en toe de zon. We konden zelfs even wandelen, in Hognoul, bij Luik. In het daar naartoe rijden besefte ik weer in welke mooie streek wij wonen. Aan de Waalse kant is het trouwens nog mooier: minder bebouwing. Ik zei tegen Roger: ‘Je zou je hier in Frankrijk wanen!’ maar hij vond (terecht) dat het hier toch drukker bebouwd is dan daar.
Omdat we toch in Hognoul waren, stelde Roger voor nog even de plaatselijke Ikea binnen te gaan. Wat een volk! Ik had er moeten aan denken: het is zaterdag én “solden”-maand. Toen ik die overrompeling merkte, was mijn eerste gedachte Roger te vragen meteen terug naar huis te rijden. Maar hij leek echt zin te hebben om de winkel binnen te gaan en ik volgde hem. We konden niet weerstaan aan een hobbelpaard, in feite een hobbelrendier, en kochten het voor Elena. Ze zal het ontdekken als ze binnenkort naar hier komt met haar ouders.
Deze middag kregen we een telefoontje van haar moeder. Ze waren op hun beurt net terug van hun vakantie in Spanje en komen heel binnenkort op visite. Ik hoop zo dat de andere “kindjes” die dag ook vrij zijn zodat het een kleine reünie wordt! En dat Elena haar rendiertje “tof” zal vinden! Onze kleine meid mag deze dagen immers een beetje verwend worden: binnen zes maanden ongeveer is haar “alleenheerschappij” voorbij! Ik wist het al langer maar nu mag ik het uitbazuinen: Roger en ik worden in januari voor de tweede keer grootva en oma!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten