... keken Roger en ik nog naar een aflevering van Aspe (gezellig samen in onze "bibliotheek") en daarna keek ik (op mijn computerscherm) naar de aanbevelingen van dokter Delabos om pancreaskanker te (proberen) te vermijden (mijn "Nononc" is overleden aan de gevolgen van die kanker).
In feite wist ik al dat hij suiker als boosdoener zou aanwijzen, en dan niet alleen de klontjes die sommige mensen in hun koffie doen, maar ook taarten, ijsjes, snoepjes en zelfs de "tragere" suikers zoals aardappelen, rijst, brood, pasta en zelfs melk! In feite hetzelfde als wat Verburgh lang(?) geleden al vertelde.
Alleen is dat zo moeilijk in onze maatschappij. Onlangs ging mijn zus Bie even op bezoek bij onze moeder en ze weigerde daar een praline bij haar koffie. Mijn moeder Nany vertelde me later aan telefoon dat ze dat had aangevoeld als "bijna een belediging": 'want ik zou vroeger nooit een stuk taart of welke zoetigheid dan ook hebben durven te weigeren als ik op bezoek was bij mijn moeder' (zijnde mijn "marraine" dus).
Ik probeerde Nany aan het verstand te brengen dat Bie gelijk had en dat dit juist het probleem is: we krijgen bijna bij iedereen zoetigheden aangeboden en we durven ze niet te weigeren... uit beleefdheid!
Ik heb het zelf meegemaakt: sinds we hier wonen, at (verleden tijd, want nu durf ik soms te weigeren) ik elke week zeker twee keer taart (als het niet vaker was, vermits je overal taart aangeboden krijgt). Ik merkte wel dat mijn vroegere platte buik uitdijde maar ik had pas door dat dit lag aan al die zoetigheden nadat ik het boek van Kris Verburgh had gelezen.
Maar probeer eens consequent te zijn: dat is praktisch onmogelijk in ons land! Onlangs (nee, dat is al een hele poos geleden) vroeg iemand bij wie we waren uitgenodigd me per mail wat we niet lustten of niet wilden eten. Ik had die persoon gemaild dat ik liever geen suiker wilde maar we kregen er wel een ijsje na het eten. Onlangs heb ik samen met de kindjes een wafel gegeten (om "mee" te doen); als we binnenkort weer even op bezoek gaan bij V. en T., krijgen we daar weer (lekkere, dat moet ik toegeven) wafels aangeboden, en weer zal ik er een eten (uit beleefdheid). Binnenkort geeft dochterlief een verjaardagsfeestje voor Elena, Matthias en Eva, en weer zal er taart zijn na het eten. En weer zal ik een stukje nemen uit beleefdheid! Of nog: je krijgt ergens lekkere bloemkool te eten, met bechamelsaus klaargemaakt met melk (waar dus de suiker "lactose" in zit)!
Onmogelijk dus, zelfs voor iemand als ik die echt geen zoetekauw is, tenzij je je volledig afsluit van de anderen! 😒
O ja, vandaag zou mijn vader zaliger 90 jaar zijn geworden!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten