Ik schreef in mijn vorige post over ons lief overbuurmeisje Nele.
En dat was de waarheid: Nele is een opvallend vriendelijk meisje. Dat heeft ze zeker van haar moeder?
Ik herinner me dat, toen we dit oude huis pas gekocht hadden, Roger er eens was aan het werken terwijl ik in Antwerpen bleef om onder andere de kinderen op te vangen (na enkele uren lesgeven). Roger kwam terug met een kistje vers geplukte, heerlijke kersen. Gekregen van onze toekomstige overbuurvrouw Marie-Claire! Over wie hij heel lovend deed.
De volgende keer dat we allemaal naar hier kwamen (in die tijd was dat alleen in het weekend) ging ik haar bedanken voor de zo sappige kersen. Ik ontmoette een vrouw die inderdaad ongelooflijk vriendelijk was, maar ook zeer religieus en spiritueel. En ik heb het hier niet over Katholicisme, want Marie-Claire behoort zelfs niet tot die Kerk. Ze is wel een Christen.
Marie-Claire heeft van in het begin dat we hier woonden aangevoeld waarmee ze ons verblijf kon vergemakkelijken. Ik vind het dan ook heel erg dat, terwijl ik vroeger wekelijks even bij haar zat om bij te praten (want dat kunnen we heel goed, en heel diep), ik dat de laatste jaren minder deed. Maar… het is zoals zij zegt (want zij komt ook veel minder vaak langs): we hebben het allebei veel drukker gekregen.
Toch was zij het weer die me spontaan hielp begin 2011, na de operatie van Roger.
Ik vermoed dat mijn lieve buurvrouw dit niet zal lezen. Maar Nele misschien wel? Bedank jouw moeder dan eens voor alles van mijnentwege, Nele!
Lieve vriendinnen uit Antwerpen, en van overal elders, niet boos worden! Jullie hebben me ook heel veel gegeven en ik zie jullie ook heel graag. Maar Marie-Claire slaat alles!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten