Eergisteren avond kregen we een telefoontje van onze dochter. Of ze vandaag welkom waren. Natuurlijk! Ze zouden Zeger meebrengen. Ik mailde meteen naar Hendrik: of hij en Anneke ook geen zin hadden om te komen? Maar zij bleken niet vrij. Misschien vierden ze uitgebreid Anneke haar verjaardag? Want dat is morgen: proficiat, Anneke!
Deze ochtend zette ik een varkensgebraad met groenten te stoven op het fornuis (jaja, in onze nieuwe stoofpan!). En belde ik naar Jan Gerits, die ik eindelijk te pakken kreeg. Ik zorgde nog voor de verdere lay-out van de volgende monografie van de KVLS, en besprak met Roger een mogelijke wandeling met de kinderen waarbij het terrein geen hindernis zou zijn voor een kinderwagen. We dachten aan Berlingen.
En dan kwamen onze “kindjes” aan. Ik ben altijd zo blij op zulke ogenblikken! Ik wist, nog voor ik de eerste keer zwanger was, dat je kinderen eens moet loslaten (maar vergat dat gelukkig tijdens hun kinderjaren), maar telkens als ze even naar hier terugkomen, jubel ik stilletjes!
Maar toen begon de lucht te betrekken en dus (vermits geen wandeling) aten we maar meteen van de heel lekkere aardbeientaart die ze bijhadden.
En Elena at mee. Ze deed trouwens met alles mee: ze at chips tot en met, en kreeg er serieus dorst van, en at gretig van mijn broccolisoep!
Er werd gesproken over onder andere vakantieplannen. Zeger had gedacht aan Londen, maar niet aan de Olympische spelen daar!
Het bleef maar regenen en donderen, en toen Elena ineens achter zich keek naar het terras, en de regen zag gulpen op de tafel daar, werd ze weer bang. Weer sprong ze bijna van haar kinderstoel, deze keer in mijn armen.
Zeger heeft Roger nog even geholpen een boekenkast van het atelier naar de “bibliotheek” te verhuizen. En daarna zijn de kinderen weer richting Leuven vertrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten