Lodderoog

Ik vond geen tijd de laatste dagen om te schrijven over het feit dat ik weer last heb gehad van mijn "lodderoog".

Het was heel lang geleden maar toen Hendrik me vorige vrijdag vroeg hoe lang geleden, kon ik hem geen precies antwoord geven (ik vergeet het telkens te noteren).

Feit is dat ik vorige vrijdag weer was wakker geworden met een vreselijke pijn aan mijn oog en dat, ondanks het betten met onder andere kamillethee, de pijn aanhield tot wanneer we Hendrik afhaalden van het station. In zulke omstandigheden kan ik echt niets doen op de pc, laat staan lezen in een papieren boek. Eigenaardig dat ik deze voorbeelden aanhaal, want in feite ben ik dan zo goed als blind en kan ik gewoon niets doen waarbij ik mijn ogen moet gebruiken.

Gelukkig gaat de pijn telkens over tegen het einde van de dag.

Dat antwoordde ik aan Hendrik die zich zorgen maakte vorige vrijdag. En tegen dat ik moest koken was alles weer in orde (en Hendrik opgelucht). Ik zei: 'Daar ben ik weer voor enkele maanden, misschien jaren van af.'
'Ben je zeker?', vroeg Hendrik.
En ik: 'Ja, heel zeker!'

Maar... Gisteren werd ik weer wakker met het gevoel dat ik "iets" had in mijn oog (weliswaar ging het nu over het andere oog).

De pijn duurde veel minder lang dan de vorige keren en was iets minder intens: misschien ging het deze keer echt over een stofje in mijn oog?
Dat stofje zorgde dan wel dat ik me weer even blind voelde.