We liepen weer eerst langs die volkstuintjes en dachten in de gracht een dode kat te zien liggen. Het dier bleek echter gewoon te rusten, samen met een andere poes die we eerst niet hadden opgemerkt, in de schaduw van een afvoerpijp die daarin uitkwam.
Een beetje verder ontmoetten we een dame (de huurster van een van de tuintjes, veronderstel ik, vermits ze ons vertelde dat die volkstuintjes eigendom zijn van de stad). Ze bleek de katten goed te kennen en begon ons een deel van haar leven te vertellen. Triestig! Onlangs kort na elkaar enige dochter en schoonzoon verloren, en nu helemaal alleen op de wereld. Haar tuintje bezorgde haar gezonde groenten en een plek waar ze kon rusten en naar muziek luisteren (ze had dan ook haar radio vrij luid op staan).
Na dat gesprek liepen we verder het gebied in, deze keer langs een boomgaard vol kerselaars.
De meidoorns die in mei in volle bloei stonden, droegen nu allemaal bessen: ik besefte weer hoe de tijd vliegt!
Tegen het einde van onze wandeling zagen we een vrouw stiekem peren plukken in een boomgaard. Roger maakte er een foto van (de vrouw heeft ons niet gezien) maar die foto zal ik maar niet publiceren zeker? :-)
Geen cafeetje na de wandeling, hoewel het erg warm was: thuis wachtte nog werk.
Roger maakte weinig foto's tijdens de wandeling, jammer.
 |
| Foto's Roger |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten