Mineurstemming

Ik werd deze ochtend bijna boos op Roger toen hij mij een halfuur vroeger wekte dan mijn innerlijke wekker dat zou hebben gedaan. Tot ik zijn tweede zin hoorde: 'J. is overleden!'

J. is de zoon van heel goede vrienden, een vroeger schoolvriendje van onze kinderen en zelfs vrij lang een klasgenootje van onze dochter. Overleden op 37 jaar dus; en hij laat twee kindjes achter. Ik was er echt niet goed van.

Er wachtte ook een korte vertaling. Nadat ik eerst een mail had gestuurd naar de ouders van J. (dat ik ze niet ging lastig vallen door te telefoneren maar dat ze het moeten zeggen als we iets kunnen doen) besloot ik eerst aan die job te beginnen. Dat duurde, zoals ik had voorzien, net geen uur. Daarna pas namen we onze brunch.

We hadden afgesproken met Boudewijn Knevels die ons iets voor 12 uur de stock van de laatste Oostland-nummers bracht. Hij bleef een uurtje maar de conversatie was niet echt opbeurend. Ook hij had het over overleden oud-collega's en vrienden, over oud worden, verslechterende gezondheid, onwillige uitgeverijen en de zin of zinloosheid van het leven.

Na de middag gingen Roger en ik nog een dik uur wandelen in Nieuwenhove en daarna onze dorst lessen (het was warm!) met een Bink of Duvel in "De Kluizenaar".  Dat alles gebeurde echter in mineurstemming.